طوفانی که در انتظار تندروهاست

فونداسیون سیاسی ایران اصولا برای کار حزبی و تشکیلاتی طراحی نشده است. جریان‌های سیاسی در ایران، متاثر از فرهنگ کشور خیلی شبیه مابه ازاهایشان در جهان توسعه‌ یافته نبوده و به‌همین دلیل آن‌ها قادر به کار تشکیلاتی با قوام نیستند و مرتب تغییر شکل و ماهیت داده و منشعب می‌شوند. اما تفاوت کلی آن‌جاست که با وجود چندین انتخابات برگزار شده در این مدت، تمامی احزاب سیاسی کوچک و بزرگ در ایران میزان قدرت و هیمنه سیاسی و اجتماعی خود را دریافته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جریان‌ها و احزاب منتسب به جبهه اصلاح طلبی، به‌دلیل وابستگی و اتصالش صرفا به‌بدنه اجتماعی، باخت و بردش کاملا بسته به تصمیم افکارعمومی است. اما این جریان بیش از آن‌که دنبال هدایت افکار عمومی و بدنه اجتماعی‌اش باشد به دنباله‌روی از آن می‌پردازد. از این‌رو این جریان امروز دیگر توان تاثیرگذاری بزرگی هم بر جامعه نداشته و منتظر می‌ماند تا ببیند جامعه چه می‌خواهد

تا متناسب با آن قدم بعدی را بردارد. اما تمامی جریان‌های این جبهه یک چیز را می‌دانند؛ در خارج از ائتلاف، هیچ‌کدام به تنهایی شانسی برای پیروزی ندارند دلیل آن‌هم روشن است. در برابر این جبهه، یک جبهه قدرتمند دیگری وجود دارد که برعکس آنان قدرتش نه به کمک بدنه اجتماعی که به یاری میزان چسبندگی‌اش به نهادهای بالادستی و حکومتی شکل گرفته که از قضا قدرتش از قدرت مردمی بیشتر است. جبهه اصولگرایی، یک پایگاه مردمی مشخصی هم دارد که تا امروز در انتخابات‌های متعدد نشان داده که آنقدر وزن ندارد تا این جریان بتواند رویش برای یک بازی منصفانه حساب باز کند. با کنار رفتن حریف سابق و باز شدن فضای یک‌دست برای یکه‌تازی، حالا آنان دیگر می‌توانند انشعابات معناداری داشته باشند و شکاف‌های ایدئولوژیک و گاه منفعت‌طلبانه در میان‌شان بروز و ظهور یافته است. البته روان‌شناسی جریان‌های فکری انحصارگرا نشان می‌دهد که این جریان‌ها همیشه میل به کوچک‌تر شدن دارند. آنان دنبال سهم‌های بزرگ‌ترند و منافع را کوتاه مدت‌تر محاسبه می‌کنند چرا که اصولا نمی‌توانند برنامه‌ریزی‌های بلندمدت داشته باشند.

هر چه قدر انحصارگرایی افزایش یابد، میل به منافع بزرگتر بیشتر شده اما به‌همان میزان، نیاز است تا از حجم نیروهای متحد کاسته شود. اما این امر، خطر بزرگ و یک خودکشی سیاسی یا دیگرکشی را در خود به‌طور محتوم دارد. در نبود رقیب، رقابت از بین نمی‌رود بلکه طبیعتا به داخل کشیده شده و شدت آن افزایش می‌یابد. اگر دیروز قالیباف به‌نفع رئیسی کنار می‌رفت تا رای جریان، در برابر رقیب شکسته نشود، در نبود رقیب خارجی، رقیب داخلی دلیلی برای کنار کشیدن ندارد. نبود چینن عامل خارجی، منفعت‌طلبی‌های فردی و زیر جریانی را آنقدر تحریک خواهد کرد تا امید رسیدن به‌قدرت را در افراد زنده کند. «شریان» در برابر «شانا» تازه اول داستان جریان اصول‌گرایی است.

نسل جوان‌تر اصول‌گرایان دیگر پدرخواندگی کهن‌سالان را نمی‌پذیرد. تجربه آنان را ندارد و آرمانگرایانه به میدان آمده تا طرحی نو در اندازد. طرح‌هایی که شکست‌شان را کهن‌سالان دیده‌اند. اما همان‌ها که با زدن رقیب عرصه را برای این جوانان تازه از راه رسیده باز کردند باید نتایج آن را هم بپذیرند. برخلاف آنچه منوچهر متکی می‌گوید بین شورای ائتلاف و شورای وحدت اختلافی نیست، در این‌صورت چه نیازی است به انشعاب‌های جدید؟ در واقع تقسیم به دو شدن جریان‌های پیروز در ذات کار سیاسی ایران است و ناگزیر. اما همین امر باعث می‌شود تا بخش بزرگ‌تر بخش کوچک‌تر را هضم کند و این رویه تا جایی می‌رسد که اثری از همان بخش بزرگ‌تر هم باقی نماند یا کار را به‌جایی می‌رساند که به فروپاشی کل سیستم بینجامد. در هر دو حالت آنچه بدیهی است ناکارآمدی و در نهایت اضمحلال جریان فرجام روند تقسیم بر دو است. رقیب این مزیت را دارد تا شما را همیشه در حال آماده‌باش و بهبود نگاه دارد در واقع وحدت درعین کثرت ماحصل همین وضع است.

در نبود هم‌آوردی قدر و قدرتمند، از بین رفتن وحدت امری قطعی است. آنچه جریان اصول‌گرایی را در این وضعیت قرار داده است این بوده که آنان به‌ویژه نیروهای تندروشان تاکنون نه با تکیه به مردم بلکه دریک بازی نامنصفانه برده‌اند یا باخته‌اند و هیچ امیدی هم به پیروزی منصفانه ندارند. این درحالی‌ است که بنابر قاعده هزینه و فایده، دوری گزیدن از چنین سیاستی بقایشان را تضمین می‌کند.

*روزنامه نگار

۲۱۶۲۱۶

کد خبر 1756745

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: احزاب سیاسی شورای ائتلاف نیروهای انقلاب شورای وحدت جریان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۸۱۱۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تحقیر رقیب در فینال: عجب قهرمانی باشکوهی!

به گزارش "ورزش سه"، در چارچوب سوپرفینال والیبال لیگ قهرمانان اروپا دو تیم ترنتینو از ایتالیا و یاستربسکی ونگل از لهستان در سالن آنتالیا اسپور شهر آنتالیا به مصاف یکدیگر رفتند، که در نهایت این تیم ترنتینو ایتالیا بود که بر خلاف پیش بینی های کارشناسان که بازی نزدیکی را متصور بودند، با نتیجه سه بر صفر پیروز شود و قهرمان جام باشگاه های اروپا در فصل 24-2023 لقب بگیرد.

در این دیدار که در ترکیب ترنتینو ریکاردو اسبرتولی و دنیل لاویا دو بازیکن از مصدومیت برگشته این تیم نیز حضور داشتند، ترنتینویی‌ها ست های بازی را به ترتیب با نتایج ۲۵ بر ۲۰، ۲۵ بر ۲۲ و ۲۵ بر ۲۱ پیروز شدند تا شاگردان فابیو سولی پس از سیزده سال دوباره عنوان قهرمانی جام باشگاه های اروپا را کسب کند. شاگردان مارسلو مندز در تیم یاستربسکی ونگل لهستان نیز همچون سال گذشته به نایب قهرمانی در این تورنمنت رضایت دادند و نتوانستند سه‌گانه این فصل خود را تکمیل کنند.

در این دیدار الکساندر میکلتو دریافت کننده قدرتی از ترنتینو سیزده امتیاز کسب کرد و برای یاستربسکی توماژ فورنال دوازده امتیاز به دست آورد. از نکات جالب توجه این دیدار این بود که ریکاردو اسبرتولی پاسور ترنتینو امروز با دستی بانداژ شده برای تیمش پاس داد.

ترنتینو که در این فصل نتوانسته بود سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را از لیگ داخلی به دست بیاورد، حالا این شانس را دارد که دوباره در این جام شرکت کنند.

این چهارمین قهرمانی ترنتینو ایتالیا در لیگ قهرمانان اروپا بود و اجازه نداد تا لهستانی ها این جام را هم از آن خود کنند. پیش از این دو تیم لهستانی قهرمان کاپ و چلنج کاپ اروپا شده بودند. ترنتینو ایتالیا با این قهرمانی سهمیه جام باشگاه های جهان را نیز به دست آورد.